Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego – 21 lutego

Hasło:  Edukacja wielojęzyczna – konieczność transformacji edukacji 

MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ JĘZYKA OJCZYSTEGO został ustanowiony nie po to, by uczcić nasz język ojczysty, czyli naszą umiłowaną polszczyznę, tylko po to, byśmy wszyscy – na całym świecie – uświadomili sobie, jak wielka jest różnorodność i wartość języków ojczystych: regionalnych, narodowych, oficjalnych i nieoficjalnych, tych mających ogromny zasięg i tych użytkowanych tylko przez nielicznych. Pamiętajmy, że dbając o język, chronimy kulturę i tożsamość kulturową.

MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ JĘZYKA OJCZYSTEGO przypada 21 lutego i został ustanowiony 21 lat temu (17 listopada 1999 r.) przez UNESCO jako upamiętnienie tragicznego wydarzenia, do którego doszło w 1952 r. w Dhace (albo – jeśli wolicie dawniejszą wersję – w Dakce), która została później stolicą niepodległego Bangladeszu. Tego dnia zginęło pięciu studentów, domagających się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego.

Polecamy obejrzenie filmów nagranych w ramach kampanii ,,Ojczysty- dodaj do ulubionych”

Ciekawostki językowe:

Nazwy miejscowości o nieoczywistej odmianie: Włoszczowa

Nazwa WŁOSZCZOWA poprawnie odmienia się tak samo jak CZĘSTOCHOWA. Jedziemy więc do WŁOSZCZOWY (a nie „do Włoszczowej”), z okien wagonu InterCity przyglądamy się WŁOSZCZOWIE (a nie „Włoszczowej”), zwiedzamy WŁOSZCZOWĘ (a nie „Włoszczową”) – może Włoszczowa to nie Kraków, ale można wybrać się na spacer na kopiec św. Jana Nepomucena czy zobaczyć ładny, zabytkowy kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Poprawnie również powiemy i napiszemy, że zrobiliśmy sobie selfie z WŁOSZCZOWĄ w tle i że właśnie w tym celu byliśmy w ostatnią sobotę we WŁOSZCZOWIE (a nie „we Włoszczowej”).
Nazwy miejscowości zakończone na -owa mogą przysparzać trudności fleksyjnych, bo zwykłemu użytkownikowi polszczyzny trudno przewidzieć, czy dana nazwa odmienia się przymiotnikowo (czyli tak jak Limanowa lub Tylmanowa) czy rzeczownikowo (a więc tak jak Częstochowa i Włoszczowa).

Bardzo rewelacyjny

Są takie przymiotniki, które same z siebie oznaczają najwyższe natężenie cechy: wspaniały, świetny, rewelacyjny, znakomity, fantastyczny, niesamowity, nieprawdopodobny albo: okropny, koszmarny, makabryczny. Połączenie ich z przysłówkiem BARDZO, wskazującym na nasilenie cechy, powoduje efekt odwrotny: zamiast wzmacniać znaczenie, osłabia je, „ośmieszając” sam przymiotnik. Poprawnie mówimy i piszemy po prostu: REWELACYJNY, znakomity, świetny, wspaniały, fantastyczny.

Polecamy obejrzenie plakatów wykonanych przez kl. 5a.

                                                 Dorota Broniś

                                                                                                                             Mariola Strózik